نخ به دو دسته تقسیم می شود: ①نخ الیاف کوتاه که از الیاف کوتاه (الیاف اصلی طبیعی یا الیاف برش الیاف شیمیایی) با ریسندگی ساخته می شود و به نخ ریسی حلقه ای، نخ ریسی با انتهای آزاد، نخ خودپیچان و غیره تقسیم می شود. ②پیوسته رشته‌هایی مانند ابریشم طبیعی و رشته‌های الیاف شیمیایی، با یا بدون پیچش، رشته‌های صاف یا رشته‌های بافت‌دار، و غیره. از دو یا چند نخ منفرد که ترکیب و تابیده می شوند.

راه های زیادی برای بیان ظرافت نخ وجود دارد، مانند تعداد، شمارش متریک، شمارش امپراتوری، انکار و غیره (به شمارش مراجعه کنید). پیچش نخ بر حسب نوبت در هر متر یا اینچ بیان می شود. جهت پیچش به S twist و Z twist تقسیم می شود. در یک محدوده پیچشی معین، استحکام نخ با پیچش افزایش می یابد. جهت پیچ و تاب تک نخ و جهت پیچش تارها با توجه به کاربرد رشته ها انتخاب می شود. معمولاً نخ و رشته تک جهت پیچش مخالف، یعنی ZS یا SZ را اتخاذ می کنند. درجه پیچش تک نخ و رشته دارای نسبت بهینه است. در این محدوده، استحکام رشته با افزایش درجه پیچش رشته افزایش می‌یابد و زمانی که از مقدار بحرانی فراتر می‌رود، استحکام رشته کاهش می‌یابد. خواص الیاف و روش ریسندگی نقش تعیین کننده ای در خواص نخ دارد. در حین پیچاندن نخ ریسیتی، به دلیل انتقال الیاف، از لایه داخلی نخ به لایه بیرونی و سپس از لایه بیرونی به لایه داخلی، انتقال بارها تکرار می شود.

الیاف به صورت مارپیچی حول محور نخ هستند و شعاع مارپیچ در امتداد محور است. به طور متناوب افزایش یا کاهش می یابد. در این زمان الیاف با طول بلند بیشتر به سمت محور نخ و الیاف با طول کوتاه به لایه بیرونی نخ تمایل دارند. الیاف ریزتر به سمت محور نخ و الیاف درشت تر به لایه بیرونی نخ تمایل دارند. الیاف با مدول اولیه کوچکتر بیشتر در لایه بیرونی و الیاف با مدول اولیه بزرگتر بیشتر در لایه داخلی قرار دارند. انتخاب معقولی از الیاف با خواص مختلف را می توان در سبک های مختلف نخ برای انطباق با استفاده های مختلف پارچه یا بهبود عملکرد سایش چرخاند. از آنجایی که الیاف شیمیایی را می توان به صورت دلخواه از نظر طول، ظرافت و شکل مقطع الیاف انتخاب کرد، پارچه های لباس بیرونی باید با پنبه و الیاف شیمیایی با الیاف کمی ضخیم تر و طول های کوتاه تر ترکیب شوند تا بافت سطح نخ افزایش یابد.

پارچه های لباس زیر نخ فرش باید الیاف شیمیایی را با الیاف کمی نازکتر و طول بیشتر انتخاب کنید، به طوری که الیاف پنبه در لایه بیرونی نخ قرار گیرند تا عملکرد جذب رطوبت و راحتی پوشیدن بهبود یابد. ریسندگی با انتهای باز شامل نخ‌های ریسی‌شده با هوا، الکتروریسی، چرخش چرخشی و غیره است. به دلیل انتقال کمتر الیاف به داخل در حین پیچ‌شدن، هسته نخ در داخل سفت‌تر و در خارج نسبت به لایه بیرونی شل است. شل تر و صاف بودن الیاف ضعیف، انسجام بین الیاف ضعیف است، استحکام نخ کم است، اما رنگ پذیری و مقاومت در برابر سایش خوب است. نخ ریسی شده از ریسندگی خودپیچان را نخ خود تابنده نیز می گویند. از غلتک چرخان برای ایجاد چرخش های مثبت دوره ای و معکوس کاذب روی سبیل ها استفاده می کند. نقاط بدون پیچ و تاب دوره ای روی نخ تمام شده ظاهر می شود، بنابراین استحکام کم است. سپس رشته ها بافته می شوند.