نخ بامبو تلاش کرد تا در دنیای تولید پیشرو باشد. صدها سال قبل، یکی از معدود روش هایی که از بامبو برای ساخت لباس استفاده می شد، کندن چوب و شکل دادن آن به کلاه با بافتن آن گونه که در تصویر بالا مشاهده می شود، بود. تلاش های زیادی برای استفاده مجدد از بامبو به یک الیاف کاربردی صورت گرفته است. ثبت اختراع اولیه برای تبدیل بامبو به منسوجات در سال 1864 توسط شخصی به نام فیلیپ لیختن اشتات اتفاق افتاد که روشی منحصر به فرد برای گسترش استفاده از این گیاه همیشه مفید را در نظر داشت. در حق ثبت اختراع توضیح داده شده است که چگونه او می خواست یک روش جدید و مفید برای تجزیه الیاف بامبو ایجاد کند تا بتوان از آن به عنوان بخشی از بند ناف تولیدی، پارچه، گره خوردگی یا خمیر کاغذ استفاده کرد.

پس از تایید اختراع، بامبو هرگز به محصولی تبدیل نشد که بتواند به عنوان یک پارچه قابل کار تولید انبوه شود. تا اینکه در سال 1881 حق ثبت اختراع دیگری مفهوم استفاده از پشم با بامبو را برای ایجاد پارچه به ارمغان آورد. با این حال، به دلیل هزینه های گران قیمت تجهیزات و سایر فرآیندها، مانند حمل و نقل، تولید منسوجات بامبو که مورد توجه قرار می گیرد، هنوز آنطور که پیش بینی می شد باقی نمی ماند. حتی یک قرن دیگر طول کشید تا پوشاک بامبو به یک چیز تبدیل شود. در سال 2001، دانشگاه پکن راهی برای پیکربندی فرآیند ساخت پارچه از بامبو پیدا کرد. با ترکیبات سفیدکننده مدرن، سرانجام قرار شد بامبو به صورت تجاری در سراسر جهان فروخته شود. از آن زمان، منسوجات بامبو راه را برای چندین نوآوری جدید در فرآیندهای اختلاط الیاف، مانند روش‌های پیشرفته‌تر ریون هموار کرده‌اند. به سختی می‌توان گفت دقیقاً چه چیزی باعث توسعه آهسته بامبو به عنوان یک منسوجات در دسترس شده است.

یک توضیح مهم، در مورد علت ایجاد الیاف بامبو که اخیراً جذب شده است، ممکن است به دلیل تسلط شدید صنعت پنبه باشد که مدت ها قبل از آن وجود داشته است، همراه با جنبش اجتماعی فعلی برای فشار برای منابع پایدار. دو مورد وجود دارد. فرآیندهای مختلفی که در آن الیاف بامبو تولید می شود: مکانیکی و شیمیایی. فرآیند مکانیکی مستلزم له کردن بخشی از گیاه است که از چوب تشکیل شده است، سپس آنزیم‌های طبیعی را به آن اضافه می‌کنیم تا مخلوطی نرم ایجاد شود. سپس این توده الک می شود تا الیاف طبیعی شانه شود تا به نخ بچرخند. بیشتر نخ ها به این روش مکانیکی ساخته نمی شوند، زیرا وقت گیر، پر زحمت و پرهزینه هستند.

به طور معمول، تولید شیمیایی رایج ترین روشی است که برای تولید منسوجات بامبو استفاده می شود. از طریق استفاده از فرآیند ویسکوز، هیدرولیز انجام می شود. اساساً شاخه ها و برگ های بامبو در حلال های شیمیایی پخته می شوند، سپس از صافی عبور می کنند و در حمام شیمیایی قرار می گیرند و در آن سفت می شوند و به صورت رشته ها در می آیند. سپس یک فرآیند چند مرحله ای سفید کننده دنبال می شود. نخ های بامبو در بیشتر رده های وزنی وجود دارند، به این معنی که می توان آن را برای تقریباً هر کار بافندگی یا قلاب بافی که قابل تصور باشد، اعمال کرد. پروژه‌های ایده‌آل برای ایجاد با نخ بامبو، هر نوع تاپ، به‌ویژه تونیک یا لباس است. دلیل این امر در ادامه این مقاله توضیح داده شده است. گزینه‌های فوق‌العاده دیگری که باید در نظر بگیرید عبارتند از ژاکت، شال، شانه بالا انداختن و جوراب.